Opublikowane w

Inne pisanie

Od kilku lat mam ochotę spisać wspomnienia prababci. Te z czasów wojennych i tuż po. Myślałam o tym, myślałam i dopiero niedawno zdecydowałam się. I to tylko dlatego, że usłyszałam warto, nawet dla siebie samej, niezależnie od tego czy te wspomnienia kiedyś ujrzą światło dzienno, czy nie. Bardzo prawdopodobne, że będą tylko takimi szufladowymi wspominkami. Albo może tylko rodzinnymi. Prababcia już nie żyje (gdyby żyła miałaby 116 lat), z jej dzieci żyje tylko jedna moja cioteczna babcia (85 lat), więc to już ostatni moment na omówienie z nią wspomnień prababci, na weryfikacje i być może na posłuchanie nowych opowieści.

To będzie zupełnie inne pisanie…

Nie kryminalne.

Czasem sensacyjne, bo losy rodziny były dosyć barwne.

Opublikowane w

Gdzie powstają powieści

Czy każdy człek piszący ma swoje ulubione miejsce? Niekoniecznie, niektórzy potrafią pisać wszędzie, albo prawie wszędzie, nie ważny jest hałas (potrafią się wyłączyć), wygoda (przecież to uczucie subiektywne, czy pora dnia (a kto zabroni komu pisać o drugiej nad ranem, albo w południe?). Jednak nawet wtedy niektóre miejsca są zdecydowanie lepsze jako miejsce pracy pisarza. ostatnio o swoje miejsca pracy zostało zapytanych kilku trójmiejskich pisarzy, ja również:

„Najczęściej pracuję w gabinecie lub w salonie, a gdy tylko pogoda na to pozwala – na werandzie. Ponieważ większość materiałów potrzebnych do pisania mam w komputerze, na co dzień nie potrzebuję olbrzymiego biurka, żeby wszystko zmieścić, ale zdarzało mi się rozkładać rozmaite rzeczy na podłodze.”

Więcej na ten temat znajdziecie w poniższym linku

Miejsce pracy pisarzy

 

Opublikowane w

Socjal dystans bez maseczek

Według niektórych ( i to nie pana Zenka zbierającego złom), epidemii nie ma. Innego zdania są lekarze, ale co oni tam wiedzą.  Można już chodzić po ulicach bez maseczek, więc:

  • najlepiej stać w tłumie,
  • dystans 2 metrów zmniejszyć do 20 centymetrów,
  • rzucać się na szyję przy spotkaniach w dawno niewidzianymi znajomymi, szczególnie tymi starszymi
  • olewać żele dezynfekujące (bo nie ma epidemii, bo ja się nie zarażę, bo mam już bardzo suche dłonie – niepotrzebne skreślić)
  • obmacywać w sklepach chleb i inne artykuły łapami bez rękawiczek (przecież są niewygodne)
  • robić duże imprezy (śluby, komunie)

A może by tak trochę pouważać? Nie koniecznie siedząc w domu, ale jednak mając na uwadze, że COVID nadal jest być po prostu ostrożnym?

I nie, nie siedzę zabarykadowana w domu, ale staram staram się być ostrożna.

 

 

Opublikowane w

Pisanie na łonie natury

Może to brzmi trochę tak, jakbym wyjechała nad jezioro albo do lasu, ale po prostu siedzę na werandzie z laptopem na kolanach i tak piszę. To moje letnie miejsce pracy, przenoszę się tam, gdy tylko jest na tyle ciepło, że palce nie grabieją mi z zimna podczas pisania. Weranda jest spora, mieści się i stolik i fotel i krzesła ogrodowe. A także donice z pomidorami, na które popatruję z wyrzutem, po jakoś marnie rosną. A w każdym razie tak mi się wydaje. Nade mną szaleje kiwi, które w sezonie rośnie w oczach. Dosłownie. Teraz kwitnie, kwiatki spadają mi na klawiaturę, a w bąki całe dni zbierają pyłek. I bzyczą. Siedzę i piszę słuchając tego bzyczenia, świergotu ptaków, poszczekiwań psów i od czasu do czasu jakiejś kociej awantury. Sielanka. I nagle, gdzieś niedaleko odzywa się kosiarka. Cholera. Zakładam słuchawki, udało się wygłuszyć. Sąsiad kończy koszenie, bo ogródki nie są tu duże i mogę znowu napawać się ciszą. Do momentu aż ktoś nie zaczyna piłować czegoś piłą mechaniczną. Nie znam się na piłach, ale dźwięk jest upiorny. Rzucam wiązankę słów powszechnie uważanych za niecenzuralne i znikam w domu. Przeczekuję. A potem znowu wychodzę na zewnątrz.

Tak. Weranda, kawa, zieleń, odgłosy przyrody, to jest co sprzyja pisaniu. Piła mechaniczna i kosiarka nie. Chociaż może mogły by być pewnymi inspiracjami? Ale chyba bardziej do horroru 🙂

Opublikowane w

Czwartek ze zbrodnią – miejsca zbrodni

O miejscach zbrodni mogłabym opowiadać do znudzenia. Słuchaczy, nie mojego 😉  Wyobraźnie podsuwa mi rozmaite obrazy i analizuję je od razu pod kątem wykorzystania w powieściach. Wyobraźnia to jednak nie wszystko, robię masę zdjęć, które mają pomóc mi potem przy pisaniu. O miejscach zbrodni w kryminale policyjnym i kryminale retro rozmawialiśmy z Grzegorzem Skorupski blisko godzinę, a moglibyśmy dłużej. Różnice, podobieństwa, sposób opisywania, realia, dostosowanie do fabuły itd itp.  Posłuchajcie zresztą sami.

Miejsca zbrodni

Opublikowane w

Nudy?

Moja babcia mówiła: „inteligentny człowiek się nie nudzi”. No niby i fakt, w domu można znaleźć całkiem sporo zajęć i nie mam tu na myśli sprzątania. Tak więc:

  • pracuję
  • piszę ( to też praca, ale specjalnie to rozdzieliłam, właściwie mam dwa etaty)
  • czytam
  • ćwiczę
  • uczę się języków
  • oglądam filmy i programy
  • rozmawiam ze znajomymi
  • razem z Grzegorzem Skorupskim rozmawiamy na wizji
  • hoduję sadzonki pomidorków (zamierzam posadzić w ogródku)
  • ogarniam dom
  • i pewnie robię jeszcze pierdylion innych rzeczy

… i mam wrażenie nudy i monotonii. Eh….

Opublikowane w

Cykl spotkań wirtualnych „Czwartek ze zbrodnią”

Być może zauważyli już Państwo, że miniony czwartek (02.04.2020) razem z Grzegorzem Skorupskim spotkaliśmy się z Państwem na FB, żeby porozmawiać o książkach i wszystkim, co jest z nimi związane. Tematem przewodnim spotkania był morderca w kryminale retro i współczesnym policyjnym i to, w jaki sposób go tworzymy.

Chcecie poznać przepis na zbrodniarza? Posłuchajcie!

Czwartek ze zbrodnią